Générateur polonais de faux textes aléatoires

Emil, najstarszy z kuzynów, z jasnoblond wąsem, z twarzą, z której życie zmyło jakby wszelki wyraz, spacerował tam i z powrotem po pokoju, z rękami w kieszeniach fałdzistych spodni.Jego strój elegancki i drogocenny nosił piętno egzotycznych krajów, z których powrócił.

Wówczas matka musiała długo wołać Jakubie i stukać łyżką w stół, zanim wylazł z jakiejś szafy, oblepiony szmatami pajęczyny i kurzu, z wzrokiem nieprzytomnym i pogrążonym w zawiłych, a jemu tylko wiadomych sprawach, które go zaprzątały.

Mijają godziny pełne żaru i nudy, podczas których Tłuja gaworzy półgłosem, drzemie, zrzędzi z cicha i chrząka.Muchy obsiadają nieruchomą gęstym rojem.Ale z nagła ta cała kupa brudnych gałganów, szmat i strzępów zaczyna poruszać się, jakby ożywiona chrobotem lęgnących się w niej szczurów.

Splątany gąszcz traw, chwastów, zielska i bodiaków buzuje w ogniu popołudnia.Huczy rojowiskiem much popołudniowa drzemka ogrodu.Złote ciernisko krzyczy w słońcu, jak ruda szarańcza w rzęsistym deszczu ognia wrzeszczą świerszcze strąki nasion eksplodują cicho, jak koniki polne.

Mieszkaliśmy w rynku, w jednym z tych ciemnych domów o pustych i ślepych fasadach, które tak trudno od siebie odróżnić.Daje to powód do ciągłych omyłek.Gdyż wszedłszy raz w niewłaściwą sień na niewłaściwe schody, dostawało się zazwyczaj w prawdziwy labirynt obcych mieszkań, ganków, niespodzianych wyjść na obce podwórza i zapominało się o początkowym celu wyprawy, ażeby po wielu dniach, wracając z manowców dziwnych i splątanych przygód, o jakimś szarym świcie przypomnieć sobie wśród wyrzutów sumienia dom rodzinny.