Générateur polonais de faux textes aléatoires

Czasem wdrapywał się na karnisz i przybierał nieruchomą pozę symetrycznie do wielkiego wypchanego sępa, który po drugiej stronie okna zawieszony był na ścianie.W tej nieruchomej, przykucniętej pozie, z wzrokiem zamglonym i z miną chytrze umiechniętą trwał godzinami, ażeby z nagła przy czyim wejściu zatrzepotać rękoma jak skrzydłami i zapiać jak kogut.

półciemnej sieni ze starymi oleodrukami, pożartymi przez pleśń i oślepłymi od starości, odnajdowaliśmy znany nam zapach.W tej zaufanej starej woni mieściło się w dziwnie prostej syntezie życie tych ludzi, alembik rasy, gatunek krwi i sekret ich losu, zawarty niedostrzegalnie w codziennym mijaniu ich własnego, odrębnego czasu.

Zdawało się, że całe generacje dni letnich jak cierpliwi sztukatorzy, obijający stare fasady z pleśni tynku obtłukiwały kłamliwą glazurę, wydobywając z dnia na dzień wyraźniej prawdziwe oblicze domów, fizjonomię losu i życia, które formowało je od wewnątrz.