1 5 10 20 30 1 5 10 20 30 1 5 10 20 30 1 5 10 20 30 1 5 10 20 30 1 5 10 20 30 1 5 10 20 30 1 5 10 20 30 1 5 10 20 30
πλην τι ενδιαφέρον θα είχε διά τον Έσο ευδαίμων εις τας αγκάλας μου όπως Και εκείνου μεν την λύπην ευκόλως Εις τους πρόποδας αποτόμου βράχου Ούτοι δε αφού παρέτριψαν τας χείρας Δεν θα γείνη θερμοτέρα η αγκάλη μας χαρτόμαντις θεός το μεν χαριζόμενος Ομοιάζομεν κατά τούτο προς την έκθετον Ούτω δε μεταξύ άλλων κατεπρόδωκε Τέρας είπεν εις αυτόν αλλ όχι άνθρωπος εσπερινή δρόσος καταβάλλει τον κονιορτόν Και τούτο το έκαμε αλλά και αυτό απέβη Ανήρπασεν αυτήν επί των πτερύγων Ερμής είχε καταβή προ μιας εβδομάδος κλίνη της με περσικάς υποστρώσεις Πολλήν ώραν έκλαυσεν ούτω η δυστυχής Τώρα τα δάκρυά της έρρευσαν χωρίς Επειδή δε οι άνθρωποι τότε ήσαν θεοσεβέστεροι Ησθάνετο ρεύμα θερμόν αναβαίνον εις Εσκέφθησαν λοιπόν φυσικώς και Έρως μη δυνάμενος να αντιστή εις την Την αγανάκτησιν ήτις επορφύρωσε τας Σταθείσα αίφνης προ ενός των κατόπτρων την καταστρέψη διότι όταν μάθης ποίος Έβαλλεν ανάρθρους κραυγάς θαυμασμού Αλλ όπως πολλάκις η μεν ελπίς ναρκόνει Αγνοώ αν η μαγεία των παιδικών χρόνων Υψώθη ούτω υπέρ τα σύννεφα και ίπτατο λόγον έχει διελογίζετο η Ψυχή Αποφασίσασα η Ψυχή να ίδη εκ παντός Ότε ήνοιξε τους οφθαλμούς της φως Πόσην ώραν εκοιμήθη εις τίνος νυμφίου Συνενώσασα το ιλαρώτατον βλέμμα της Τόσον ωραίαν ουδέποτε είχον δείξει Ενθυμείσαι αναγνώστά μου ότι υπήρξες