1 5 10 20 30 1 5 10 20 30 1 5 10 20 30 1 5 10 20 30 1 5 10 20 30 1 5 10 20 30 1 5 10 20 30 1 5 10 20 30 1 5 10 20 30
Ούτοι δε αφού παρέτριψαν τας χείρας Αλλ η μνήμη αυτής έγεινε κατ ολίγον Πλην τι ωφέλουν πλέον οι θρήνοι Μάτην Τέρας είπεν εις αυτόν αλλ όχι άνθρωπος Την αγανάκτησιν ήτις επορφύρωσε τας Αλλ όπως έχαιρε πρότερον αισθανομένη Κατίσχυσεν ούτω ορμεμφύτως Βαρέα φοινικουργή υφάσματα εκόσμουν Είδεν εαυτήν μόνην και εγκαταλελειμμένην Την βαθύσοφον εκείνην σιγήν υπέλαβεν