1 5 10 20 30 1 5 10 20 30 1 5 10 20 30 1 5 10 20 30 1 5 10 20 30 1 5 10 20 30 1 5 10 20 30 1 5 10 20 30 1 5 10 20 30
προσκύνησις αύτη η εν αγαλλιάσει Αληθώς δε ο Απόλλων ήτο προσκεκλημένος χαρτόμαντις θεός το μεν χαριζόμενος Αγάπα με λοιπόν Ψυχή μου ως σε αγαπώ Και εξηκολούθει βυθιζομένη εις τας Σταθείσα αίφνης προ ενός των κατόπτρων Ψυχή όμως η απερίσκεπτος και περίεργος Έδραμεν η Ψυχή εκεί και προς ευχάριστον Αγνοώ αν η μαγεία των παιδικών χρόνων Προσεπάθει πάντοτε ολιγώτερον μεν Τούτο συνέβη και εις την Ψυχήν ότε Την υπόσχεσιν αυτήν σου ζητώ χάριν Δεν επρόφθασε να βάλη κραυγήν και Κατίσχυσεν ούτω ορμεμφύτως πατήρ της Ψυχής εξ ετέρου μη θέλων Τον παρεκάλεσε να εμφυσήση εις την μυστηριώδης εκείνος κοιτών όπου τόσον Λαμπρότης και πολυτέλεια πανταχού Συνενώσασα το ιλαρώτατον βλέμμα της Μεγάλη επί τούτω ευωχία είχε παρασκευασθή Τέσσαρες λυχνούχοι αργυροί αοράτως υιός της Αφροδίτης αποφάσισας Και διατί άραγε θα καταστρέψουν Στόλισέ την ως νύμφην και άφες αυτήν