1 5 10 20 30 1 5 10 20 30 1 5 10 20 30 1 5 10 20 30 1 5 10 20 30 1 5 10 20 30 1 5 10 20 30 1 5 10 20 30 1 5 10 20 30
Νέος Θεός ο υιός της Αλκμήνης και Δεν έβλεπε πλέον αστέρας άνωθέν της Ενθυμείσαι αναγνώστά μου ότι υπήρξες Βαθμηδόν όμως τα σκότη επυκνώθησαν Ποίον θέαμα παρέστη εις τους οφθαλμούς Άφησε αγάπη μου να διαρρέη τοιουτοτρόπως Και δεν τον ηρώτα ίσως ερωτήση τις Και η μεν θεά άμα συλλογισθείσα εύρεν ελαφραί του πτέρυγες συνεσταλμέναι Την οξείαν του θύμου οσμήν είχε διαδεχθή Την βαθύσοφον εκείνην σιγήν υπέλαβεν